Gniada przebywa pod skrzydłami Fundacji od 2012 roku. Z racji zaawansowanego wieku i zwyrodnień z tego tytułu oraz RAO pozostanie z nami do końca swoich dni.

Gniadą spotkaliśmy podczas zakupu innego konia. Kiedy mieliśmy już odchodzić, z obórki pysk wystawiła nieduża gniada klacz upięta na łańcuchu. Gospodarz miotłą zaganiał gniadą do środka, ale ona nie bała się miotły – tak bardzo chciała żeby ją zobaczyć, że przyjęła niewzruszona wszelkie kuksańce i pozostała z wystawionym pyskiem. Cofamy się parę kroków, głaszczemy gniadą i pytamy o nią. Gniada. Tak ma na imię. Nie jest własnością gospodarza. Parę dni wcześniej zawaliła się obora w której Gniada mieszkała. Cudem uszła z życiem. Ale przyszło opamiętanie do gospodarza – pora spieniężyć klacz. Próbował sprzedać ją na allegro, próbował w lokalnej gazecie – ale nikt źrebnej Gniadej nie chciał. Nadeszła więc pora na decyzję, bo źrebności na razie nie widać. Choć mówi się, że rzeźnie źrebnych klaczy nie ubijają, to przecież żadne ubojnie nie robią klaczom badań USG. Gniada jakby tego świadoma – wystawiała pysk coraz dalej i napierała na drzwi – aby tylko ktoś ją zobaczył.

Ze względu na obturacyjną chorobę płuc, która jest nieuleczalna, Gniada potrzebuje stałej opieki ze strony weterynarza, odpowiednich leków i suplementów umożliwiających oddychanie.